شماره ٥٧٣: گر فروغ مهر تابان آب مى آرد به چشم

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
گر فروغ مهر تابان آب مى آرد به چشم
روى آتشناک او خوناب مى آرد به چشم
بيقرار گل نپردازد به اوراق خزان
مهر و مه را کى دل بيتاب مى آرد به چشم
گردش چشم تو گردون را کند زيروزبر
کشتى مار ا کى اين گرداب مى آرد به چشم
از شکر خند تو مى ريزد نمک در چشم خواب
گر چه صبح نوبهاران خواب مى آرد به چشم
پيش ابروى تو مى بوسد زمين نه آسمان
سجده ما را کى اين محراب مى آرد به چشم
صرف گردد باده ممزوج در پيمانه ات
بس که رخسارت قدح را آب مى آرد به چشم
اشتياق بوسه لعل لب ميگون تو
جام خالى راشراب ناب مى آرد به چشم
مگسل از ما ناتوانان کز براى مصلحت
رشته را هم گوهر سيراب مى آرد به چشم
دور باش پاکى دامان ان آيينه رو
اشک را لرزانتر از سيماب مى آرد به چشم
شعله بيمايه مى پيچد به هر خار و خسى
کى پر پروانه را مهتاب مى آرد به چشم
بس که خوار وزار شد در روزگار حسن تو
ديدن خورشيد تابان آب مى آرد به چشم
هر که را صائب دل از ترک علايق گرم شد
کى سمور و قاقم و سنجاب مى آرد به چشم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید