شماره ٧٨٦: آنچه بتوان، در غمت جان مى کشد

آنچه بتوان، در غمت جان مى کشد

تا بدان غايت که بتوان، مى کشد

مى کشد خط بر مسلمانى لبت

وانگه از خون مسلمان مى کشد

ديده تا خط ترا بالاى لب

باد خط بر آب حيوان مى کشد

حسن روز افزونت از اوج کمال

روى مه را داغ نقصان مى کشد

زلف کايد بر لبت، گويى که ديو

خاتم از دست سليمان مى کشد

آنچه دل يک چند از زلفت کشيد

از لب لعلت دو چندان مى کشد

گر ز شوخى تير بر دل مى زنى

خسرو بيچاره از جان مى کشد

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.