شماره ١٥٠: در تو کسانى که نظر مى کنند
در تو کسانى که نظر مى کنند
هستى خود زير و زبر مى کنند
صندل درد سر عشق است، آنک
خاک درت تکيه سر مى کنند
از پى بوى تو نفسهاى من
خاصيت باد سحر مى کنند
خنده که بر من دو لبت مى زنند
نرخ گل و شکل گهر مى کنند
تو لب خود شوى و بده، کين پس است
خلق که حلوا ز شکر مى کنند
توشه جگر پخته ام از بهر آنک
جان و دلم هر دو سفر مى کنند
عقل مرا کارفزايان عشق
کهنه درختى ست که بر مى کنند
پند که گويند به دلسوزيم
سوخته را سوخته تر مى کنند
خسرو، اگر سير ز جان نيستند
خلق در آن رو چه نظر مى کنند؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده