«خاشاک» در غزلستان
- خیام نیشابوری
- «خاشاک» در رباعیات خیام نیشابوری
- فردوسی
- «خاشاک» در شاهنامه فردوسی
- نه گویا زبان و نه جویا خرد
ز خاک و ز خاشاک تن پرورد - پس ابلیس وارونه آن ژرف چاه
به خاشاک پوشید و بسترد راه - ز پیکان تیرآتشی برفروخت
بدو خاک و خاشاک و هیزم بسوخت - ز خاشاک وز خار و شاخ درخت
یکی آتشی برفروزید سخت - ولیکن به فرمان یزدان دلیر
نباشد ز خاشاک تا پیل و شیر - به خاشاک کرده سر چاه کور
که مردم ندیدی نه چشم ستور - چو بر توده خاشاکها برزدند
بفرمود تا آتش اندر زدند - ز خاشاک ناچیز تا عرش راست
سراسر به هستی یزدان گواست - چنین تا به خاشاک ناچیز پست
بیازد کسی ناسزاوار دست - ز خاشاک تا هفت چرخ بلند
همان آتش و آب و خاک نژند - ز خاشاک ناچیز تا شیر و پیل
ز گرد پی مور تا رود نیل