«فرامرز» در غزلستان
- فردوسی
- «فرامرز» در شاهنامه فردوسی
- از آشوب ترکان و از رزم سخت
فرامرز را نیزه شد لخت لخت - همی شد فرامرز نیزه به دست
ورازاد را راه یزدان ببست - فرامرز رستم که بد پیش رو
نگهبان هر مرز و سالار نو - پس اندر فرامرز با تیغ تیز
همی تاخت و انگیخته رستخیز - فرامرز جنگی چو او را بدید
خروشی چو شیر ژیان برکشید - سپه را فرامرز بد پیش‌رو
که فرزند گو بود و سالار نو - فرامرز چون سرخه را یافت چنگ
بیازید زان سان که یازد پلنگ - طلایه چو گرد سپه دید تفت
بپیچید و سوی فرامرز رفت - ورازاد از قلب لشکر برفت
بیامد به نزد فرامرز تفت - فرامرز پیش پدر شد چو گرد
به پیروزی از روزگار نبرد - چو سرخه بران گونه پیگار دید
درفش فرامرز سالار دید - فرامرز گفت ای گو شوربخت
منم بار آن خسروانی درخت - فرامرز نشگفت اگر سرکش است
که پولاد را دل پر از آتش است - فرامرز بگذاشت قلب سپاه
بر سرخه با نیزه شد کینه‌خواه - چو آواز کوس آمد و کرنای
فرامرز را دل برآمد ز جای - بیامد ز قلب سپه پیلتن
پس او فرامرز با انجمن - تهمتن فراوان ازیشان بکشت
فرامرز و طوس اندر آمد به پشت - فرامرز چون دید یار آمدش
همی یار جنگی به کار آمدش - زواره فرامرز با او بهم
همی رفت هر گونه از بیش و کم - فرامرز را ده سپاهی گران
چنان چون بباید ز جنگ‌آوران - سران با فرامرز و با پیلتن
همی باده خوردند بر یاسمن - سوی شهر ایران گرفتند راه
زواره فرامرز و پیل و سپاه - زواره فرامرز و دستان سام
بزرگان که هستند با جاه و نام - نهادند سوی فرامرز روی
گرفتند شادی به دیدار اوی - زواره فرامرز و زال سوار
که او ماند از خسروان یادگار - فرامرز را ده کلاه و نگین
کسی کو بخواهد ز لشکر گزین - زواره فرامرز را همچنین
نمانی که کس برنشیند به زین - زواره فرامرز و دستان سام
نباید که سازند پیش تو دام - زواره فرامرز و دستان سام
جهاندیده رودابه‌ی نیک نام - کنون رستم آید ز نخچیرگاه
زواره فرامرز و چندی سپاه - تهمتن زمانی به ره در بماند
زواره فرامرز را پیش خواند - در آوردگه تیز شد مهرنوش
نبودش همی با فرامرز توش - فرامرز کردش پیاده تباه
ز خون لعل شد خاک آوردگاه - فرامرز را نیز بسته دو دست
بیارم بر شاه یزدان‌پرست - وزان سو فرامرز چون پیل مست
بیامد یکی تیغ هندی به دست - زواره فرامرز و دستان سام
کسی را ز خویشان که دارند نام - زواره فرامرز گریان شدند
ازان خستگیهاش بریان شدند - زواره فرامرز چو بیهشان
برفتند چندی ز گردنکشان - برو با فرامرز و یکتاه باش
به جان و دل او را نکوخواه باش - فرامرز پور جهان‌بین من
بیاید بخواهد ز تو کین من - پس انگه فرامرز را با سپاه
فرستاد تا رزم جوید ز شاه - فرامرز چون پیش کابل رسید
به شهر اندرون نامداری ندید - فرامرز چون سوک رستم بداشت
سپه را همه سوی هامون گذاشت - پذیره‌ی فرامرز شد با سپاه
بشد روشنایی ز خورشید و ماه - بیامد فرامرز پیش سپاه
دو دیده نبرداشت از روی شاه - فرامرز با خوارمایه سپاه
بزد خویشتن را بر آن قلبگاه - به پیش فرامرز باز آمدند
دریده بر و با گداز آمدند - فرامرز کز بهر خون پدر
به خورشید تابان برآورد سر - فرامرز جز کین ما در جهان
نجوید همی آشکار و نهان - فرامرز با اندکی رزمجوی
به مردی به روی اندر آورد روی - فرامرز را زنده بر دار کرد
تن پیلوارش نگونسار کرد - غمی شد فرامرز در مرز بست
ز در دنیا دست کین را بشست - فرامرز پیش آمدش با سپاه
جهان شد ز گرد سواران سپاه - به سوی فرامرز برگشت باد
جهاندار گشت از دم باد شاد - همه سربسر پشت برگاشتند
فرامرز را خوار بگذاشتند