«خراسان» در غزلستان
- سعدی شیرازی
- «خراسان» در غزلیات سعدی شیرازی
- مولوی
- «خراسان» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- شمس الحق تبریزی از بس كه درآمیزی
تبریز خراسان شد تا باد چنین بادا - این عجبتر كه من و تو به یكی كنج این جا
هم در این دم به عراقیم و خراسان من و تو - گه ز (سپاهان) و حجاز) و (عراق)
مطرب آن ماه خراسان شوی - «خراسان» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «خراسان» در شاهنامه فردوسی
- دگر لشکری کز خراسان بدند
جهانجوی و مردم شناسان بدند - بدو داد و دینار دادش بسی
خراسان بدو داد و کردش گسی - به رفتن دو هفته درنگ آمدش
تنآسان خراسان به چنگ آمدش - خراسان ترا دادم آباد کن
دل زیردستان به ما شاد کن - نخستین خراسان ازو یاد کرد
دل نامداران بدو شاد کرد - تن آسان بسوی خراسان کشید
سپه را به آیین ساسان کشید - اگر شاه سوی خراسان شود
ازین پادشاهی هراسان شود - به سوی خراسان کشم لشکری
بخواهم سپاهی ز هرکشوری - دگر گفت کای با خرد گشته جفت
به میدان خراسان سالار گفت - ز راه خراسان بود رنج ما
که ویران کند لشکر و گنج ما - بگفت این و بنشست بر جای خویش
خراسان سپهبد بیامد به پیش - خراسان بگفت این و لب راببست
بیامد بجایی که بودش نشست - بشهر خراسان تن آسان بزی
که آسانی و مهتری را سزی - خراسان سخن برمنش وار گفت
نگویم که آن با خرد بود جفت - خراسان سراسر به گستهم داد
بفرمود تا نو کند رسم وداد - وزان پس بسوی خراسان کسی
گسی کرد و اندرز دادش بسی - فرستاده چون در خراسان رسید
به درگاه مرد تن آسان رسید - به سوی خراسان فرستادشان
بسی پند و اندرزها دادشان - ز بغداد راه خراسان گرفت
هم رنجها بر دل آسان گرفت - همانا که سوی خراسان شویم
ز پیکار دشمن تن آسان شویم - به سوی خراسان نهادیم روی
بر مرزبانان دیهیم جوی