«هاماوران» در غزلستان
- فردوسی
- «هاماوران» در شاهنامه فردوسی
- سر آمد کنون رزم مازندران
به پیش آورم جنگ هاماوران - نخستین سپهدار هاماوران
بیفگند شمشیر و گرز گران - به پیمان که از شهر هاماوران
سپهبد دهد ساو و باژ گران - به پیش اندرون شهر هاماوران
به هر کشوری در سپاهی گران - بدانست سالار هاماوران
که سودابه را آن نیامد گران - به یک هفته سالار هاماوران
همی ساخت آن کار با مهتران - گرانمایه و گرد و مغزش گران
بفرمود تا شد به هاماوران - بشد مرد بیدار روشن روان
به نزدیک سالار هاماوران - چو بشنید ازو شاه هاماوران
دلش گشت پر درد و سر شد گران - بشد با دلیران و کندآوران
بمهمانی شاه هاماوران - چو دیدش سپهدار هاماوران
پیاده شدش پیش با مهتران - شب و روز بر پیش چون کهتران
میان بسته بد شاه هاماوران - غمی بد دل شاه هاماوران
ز هرگونهای چاره جست اندران - ز بربرستان چون بیامد سپاه
به هاماوران شاددل گشت شاه - شود شهر هاماوران ارجمند
چو بینند رخشندهگاه بلند - چو کاووس بر خیرگی بسته شد
به هاماوران رای پیوسته شد - به کاووس کی گفت کاین رای نیست
ترا خود به هاماوران جای نیست - فرستاده شد نزد هاماوران
بدادش پیام یکایک سران - به کشتی و زورق سپاهی گران
بشد تا سر مرز هاماوران - گریزان بیامد به هاماوران
ز پیش تهمتن سپاهی گران - نهادند سر سوی هاماوران
زمین کوه گشت از کران تا کران - به نزدیک سالار هاماوران
بشد نامداری ز کندآوران - ز کشته زمین گشت مانند کوه
همان شاه هاماوران شد ستوه - به پیمان که کاووس را با سران
بر رستم آرد ز هاماوران - برو انجمن شد ز بربر سوار
ز مصر و ز هاماوران صدهزار - به هاماوران بود صد ژنده پیل
یکی لشکری ساخته بر دو میل - پس آگاهی آمد ز هاماوران
بدشت سواران نیزهوران - گشایندهی بند هاماوران
ستانندهی مرز مازندران - فراموش کردی ز هاماوران
وزان کار دیوان مازندران - شنیدستم از نامور مهتران
همه داستانهای هاماوران - ز هاماوران زان پس اندیشه کرد
که آشوب خیزد پرآواز و درد - ز سودابه و رزم هاماوران
سخن گفت هرگونه با مهتران - وزین دختر شاه هاماوران
پر اندیشه گشتی به دیگر کران - ببارید خون زنگهی شاوران
بنفرید بر بوم هاماوران - ز هاماوران دیوزادی ببرد
شبستان شاهی مر او را سپرد - همان ماه هاماوران را بکشت
نیارست گفتن کس او را درشت - ز کاوس در جنگ هاماوران
به تنها برفتم به مازندران - وزان پس که شد سوی هاماوران
ببستند پایش به بند گران - به ایران کشیدم ز هاماوران
خود و شاه با لشکری بیکران - رسیدم به دیوان مازندران
به رزم سواران هاماوران