«مدعی» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مدعی» در غزلیات حافظ شیرازی
- به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست - ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست
احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است - حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود
با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است - همچو حافظ به رغم مدعیان
شعر رندانه گفتنم هوس است - حدیث مدعیان و خیال همکاران
همان حکایت زردوز و بوریاباف است - راز درون پرده چه داند فلک خموش
ای مدعی نزاع تو با پرده دار چیست - حافظ ببر تو گوی فصاحت که مدعی
هیچش هنر نبود و خبر نیز هم نداشت - سر تسلیم من و خشت در میکده ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت - هر چند بردی آبم روی از درت نتابم
جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت - شاه ترکان سخن مدعیان می شنود
شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد - مدعی گو لغز و نکته به حافظ مفروش
کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد - مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد - تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند - دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه غیبم دوا کنند - چو حافظ گنج او در سینه دارم
اگر چه مدعی بیند حقیرم - گر من از سرزنش مدعیان اندیشم
شیوه مستی و رندی نرود از پیشم - با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بمیرد در درد خودپرستی - سعدی شیرازی
- «مدعی» در غزلیات سعدی شیرازی
- لعبت شیرین اگر ترش ننشیند
مدعیانش طمع کنند به حلوا - ای کاش برفتادی برقع ز روی لیلی
تا مدعی نماندی مجنون مبتلا را - اول پدر پیر خورد رطل دمادم
تا مدعیان هیچ نگویند جوان را - هر که به جور رقیب یا به جفای حبیب
عهد فرامش کند مدعی بی وفاست - ای مدعی که می گذری بر کنار آب
ما را که غرقه ایم ندانی چه حالتست - گر مدعیان نقش ببینند پری را
دانند که دیوانه چرا جامه دریدست - تیرباران بر سر و صوفی گرفتار نظر
مدعی در گفت و گوی و عاشق اندر جست و جوست - درست ناید از آن مدعی حقیقت عشق
که در مواجهه تیغش زنند و سر خارد - چه کار اندر بهشت آن مدعی را
که میل امروز با حوری ندارد - تا آتشی نباشد در خرمنی نگیرد
طامات مدعی را چندین اثر نباشد - آن به که نظر باشد و گفتار نباشد
تا مدعی اندر پس دیوار نباشد - حدیث دوست با دشمن نگویم
که هرگز مدعی محرم نباشد - آن مدعی که دست ندادی ببند کس
این بار در کمند تو افتاد و رام شد - چشم مجنون چو بخفتی همه لیلی دیدی
مدعی بود اگرش خواب میسر می شد - هر که دانست که منزلگه معشوق کجاست
مدعی باشد اگر بر سر پیکان نرود - به کشتن آمده بود آن که مدعی پنداشت
که رحمتی مگرش بر اسیر می آید - دولت جان پرورست صحبت آموزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار - دل چه محل دارد و دینار چیست
مدعیم گر نکنم جان نثار - گر تیغ می زنی سپر اینک وجود من
عیار مدعی کند از دشمن احتراز - نظر از مدعیان بر تو نمی اندازم
تا نگویند که من با تو نظر می بازم - ای مدعی گر آن چه مرا شد تو را شود
بر حال من ببخشی و حالت بیاوری - با مدعی بگوی که ما خود شکسته ایم
محتاج نیست پنجه که با ما درافکنی - تا من سماع می شنوم پند نشنوم
ای مدعی نصیحت بی کار می کنی - مولوی
- «مدعی» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- «مدعی» در دیوان شمس - رباعیات مولوی