«فغفور» در غزلستان
- مولوی
- «فغفور» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- فردوسی
- «فغفور» در شاهنامه فردوسی
- نه قیصر بخواهم نه فغفور چین
نه از تاجداران ایران زمین - فرستادگان خواست از انجمن
بنزدیک فغفور و شاه ختن - ز هند و ز خاقان و فغفور چین
ز روم و ز هر کشوری همچنین - نجوید همی جنگ تو فور هند
نه فغفور چینی نه سالار سند - چو آگاهی آمد به فغفور ازین
که آمد فرستادهیی سوی چین - برو پیش فغفور چینی بگوی
که نزدیک ما یافتی آبروی - بپرسید فغفور و بنواختش
یکی نامور جایگه ساختش - فرستاده برگشت و آمد چو باد
به فغفور پیغام قیصر بداد - چو بشنید فغفور چین این سخن
یکی دیگر اندیشه افگند بن - سکندر به نزدیک فغفور شد
از اندیشهی بد دلش دور شد - سرافراز فغفور بگشاد گنج
ز بخشش نیامد به دلش ایچ رنج - سکندر بدو گفت پوزش مکن
مران پیش فغفور زین در سخن - به مشکوی من دخت فغفور چین
مرا خواند اندر جهانآفرین - چو زین آگهی شد به فغفور چین
که با فر مردی ز ایران زمین - و دیگر که گفتی ز گنج و سپاه
ز نیروی فغفور و تخت و کلاه - سه دیگر سخن آنک فغفور چین
مراخواند اندر جهان آفرین - بریشان به افسون بگیریم راه
ز فغفور چینی بخواهم سپاه - بران دوستی نیز بیشی کنیم
که با دخت فغفور خویشی کنیم - سپهدار خانست و فغفور چین
سپاهش همی بر نتابد زمین - شهنشاه را کارزار آمدی
ز خان و ز فغفور یار آمدی