«هندوستان» در غزلستان
- مولوی
- «هندوستان» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- «هندوستان» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- فردوسی
- «هندوستان» در شاهنامه فردوسی
- ببرم پی از خاک جادوستان
شوم تا سر مرز هندوستان - بگفتند کاو سوی هندوستان
بشد تا کند بند جادوستان - ستوده ز هندوستان تا به چین
میان بتان در چو روشن نگین - به هندوستان آتش اندر فروز
همه کاخ مهراب و کابل بسوز - من آن دیدم از گیو کز پیل مست
نبیند به هندوستان بت پرست - برو تیز بر سوی هندوستان
مبادا بر و بوم جادوستان - کنون افسر شاه هندوستان
بپوشی نباشیم همداستان - به روم و به هندوستان برگذشت
ز دریا و تاریکی اندر گذشت - شه روم و هندوستان و یمن
همه نام کردند بر تهمتن - پدیدست نامت به هندوستان
به روم و به چین و به جادوستان - بزرگان ایران و هندوستان
ز رستم زدندی همی داستان - ازان پس ز هندوستان و ز روم
ز هر مرز باارز و آباد بوم - به هندوستان هرک دانا بدند
به گفتار و دانش توانا بدند - سپهدار هندوستان شاد شد
که از رنج اسکندر آزاد شد - پسندیده دانای هندوستان
نبود اندر آن کار همداستان - بزرگان و اخترشناسان همه
تو گویی به هندوستان شد رمه - ز هندوستان نیز کارآگاهان
برفتند نزدیک شاه جهان - خروش آمد از روم کای دوستان
سر مایهی مرز هندوستان - برفتند گردان هندوستان
به آواز گشتند همداستان - یکی با گهر بود نامش سورگ
ز هندوستان پهلوانی سترگ - به رفتن چنو گشت همداستان
فرستید با او به هندوستان - به هندوستان در به زاری بمرد
ز ساسان یکی کودکی ماند خرد - برفتند گریان به هندوستان
سزد گر کنی زین سخن داستان - دو فرزند او شد به هندوستان
به هر نیک و بد گشته همداستان - به هندوستان بود مهتر پسر
که بهمن بدی نام آن نامور - برادر دو داری به هندوستان
به رنج و بلا گشته همداستان - کس از ما نبودند همداستان
که دیر آمدی باژ هندوستان - ز هندوستان تا در مرز چین
ز دزدان پرآشوب دارد زمین - بیامد بدینسان به هندوستان
گذشت از بر آب جادوستان - کسی باژ خواهد ز هندوستان
نباشم ز گوینده همداستان - گزین کن ز هندوستان صد سوار
که با یک تن از ما کند کارزار - نماند بر و بوم هندوستان
به ایران کشد خاک جادوستان - چنین داد پاسخ که یزدان پاک
مرا گر به هندوستان داد خاک - که هندوستان را بشویی ز بد
چنان کز ره نامداران سزد - به ایران بری باژ هندوستان
همه مرز باشند همداستان - برآمد ز هندوستان آفرین
ز دادار بر بوم ایرانزمین - سپاه مرا سست خواند به کار
به هندوستان نیست گوید سوار - ترا بر سپه کامگاری دهم
به هندوستان شهریاری دهم - بتو داد دختر که پیوند ماست
که هندوستان خاک او را بهاست - دگر آنک گفتی که من کردهام
به هندوستان رنجها بردهام - همی رفت خواهم ز هندوستان
تو باشی بدین کار همداستان - ز هندوستان ساز رفتن گرفت
ز خویشان چینی نهفتن گرفت - به نخچیر شد شاه بهرام گرد
شهنشاه هندوستان را ببرد - بدان شد شهنشاه همداستان
که او بازگردد به هندوستان - نبد هم بدین هدیه همداستان
علف داد تا مرز هندوستان - بدونیک هندوستان پیش تست
بزرگی مرا درکم وبیش تست - گر ایدون که باشی تو همداستان
از ایدر شوم تا به هندوستان - به ایران و توران و هندوستان
همان ترک تا روم و جا دوستان - مرا نامه آمد ز هندوستان
بدم من بدان نیز همداستان - جز از باژ و دینار هندوستان
جز از کشور روم و جا دوستان