شماره ١٩: خانه پر بود از متاع صبر اين ديوانه را

غزلستان :: وحشی بافقی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
خانه پر بود از متاع صبر اين ديوانه را
سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را
خواه آتش گوى و خواهى قرب، معنى واحد است
قرب شمع است آنکه خاکستر کند پروانه را
هر چه گويى آخرى دارد به غير از حرف عشق
کاينهمه گفتند و آخر نيست اين افسانه را
گرد ننشيند به طرف دامن آزادگان
گر براندازد فلک بنياد اين ويرانه را
مى ز رطل عشق خوردن کار هر بى ظرف نيست
وحشيى بايد که بر لب گيرد اين پيمانه را



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید