شماره ١٥٨

دانى که چيست مصلحت ما گريستن

پنهان ملول بودن و تنها گريستن

بيدرد را بصحبت ارباب دل چکار

خنديدن آشنا نبود با گريستن

دايم بگريه غرقم و چون نيک بنگرم

زين گريه ره دراز بود تا گريستن

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.