شماره ٢٢٩: هر کس اينجا يک دو دم دکان بسمل چيد و رفت

هر کس اينجا يک دو دم دکان بسمل چيد و رفت

ساعتى در خاک ره لختى بخون غلطيد و رفت

هر کرا با غنچه اين باغ کردند آشنا

همچو بوى گل بآه بيکسى پيچيد و رفت

صبح تا طرز بناى عمر را نظاره کرد

رايت دولت بخورشيد فلک بخشيد و رفت

اى حباب از تشنگى تا چند باشى جان بلب

دامن اميد ازين گرداب بايد چيد و رفت

رنگ آسايش ندارد نوبهار باغ دهر

شبنم اينجا يک سحر در چشم تر خوابيد و رفت

چون شرر ساز نگاهى داشتيم اما چه سود

لمعه کمفرصتيها چشم ما پوشيد و رفت

هر قدم در راه الفت داغ دارد سايه ام

کز ضعيفى تا سر کويت جبين ماليد و رفت

شانه هم هر چند اينجا دسته بند سنبل است

از گلستانت همين آئينه گلها چيد و رفت

گوهر اشکى که پروردم بچشم انتظار

در تماشاى تو از دست نگه غلطيد و رفت

شمع از اين محفل سراغ گوشه امنى نداشت

چون نگه خود را همان در چشم خود دزديد و رفت

شوخى عرض نمود اينجا خيالى بيش نيست

صورت ما هم بچشم بسته بايد ديد و رفت

تا بهارت از خزان پر بى تأمل نگذرد

هر قدم ميبايدت چون رنگ برگرديد و رفت

چشم عبرت هر که بر اوراق روز و شب گشود

همچو (بيدل) معنى بيحاصلى فهميد و رفت

نظرات نوشته شده