شماره ٦٠٦: مکن به غنچه گره نوبهار عالم را
مکن به غنچه گره نوبهار عالم را
تبسمى کن و بگشاى کار عالم را
به خنده اى گل بى خار مى توانى کرد
اگر التفات کني، خارزار عالم را
فلک سوار چو عيسى نمى توانى شد
ز خويش تا نفشانى غبار عالم را
کجى ز مار به افسون نمى توان بردن
چگونه راست توان کرد کار عالم را
مبند نقش اقامت که همچو موج سراب
قرار نيست دمى پود و تار عالم را
نتيجه اى به جز از خانمان خرابى نيست
خرابى دل اميدوار عالم را
عجب که روز قيامت ز خاک برخيزد
به دوش هر که نهادند بار عالم را
خوشا کسى که چو صائب ز خاکسارى ها
به ديده خاک زند اعتبار عالم را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده