شماره ٣٦٣: برآتش مى گذارم خرقه پشمينه خود را

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
برآتش مى گذارم خرقه پشمينه خود را
نهان تا چند دارم در نمد آيينه خود را؟
کسى را مى رسد لاف زبردستى درين ميدان
که از دشمن نخواهد وقت فرصت کينه خود را
درين دريا حبابى چهره مقصود مى بيند
که کرد از کاسه زانوى خود آيينه خود را
چو طفلان هفته اى يک روز آزادى نمى خواهم
بدل با روز شنبه مى کنم آدينه خود را
مگر بى خواست آب رحم گرد ديده اش گردد
به دشمن مى نمايم سينه بى کينه خود را
نگنجد در ته دامان ساحل گوهر رازم
به دريا مى سپارم چون صدف گنجينه خود را
ميان اهل دل صائب نيارد سر بر آوردن
نسازد دوست هر کس دشمن ديرينه خود را



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید