شماره ١٢٨: تنگ ظرفم، باده کم زور مى سازد مرا

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
تنگ ظرفم، باده کم زور مى سازد مرا
دور گردى و نگاه دور مى سازد مرا
نيست از بى حاصلى نقل مکان در خاطرم
خار بى برگم، زمين شور مى سازد مرا
چشم بر دريا ندارد کاسه دريوزه ام
اشک نيسان چون صدف معمور مى سازد مرا
با گشاد جبهه چون آيينه نازک مشربم
از نظرها يک نفس مستور مى سازد مرا
نيست در دل حسن را زنگى ز نيل چشم زخم
آب حيوانم، شب ديجور مى سازد مرا
پله نزديک، سازد دست جرأت را دراز
خار ديوارم، نگاه دور مى سازد مرا
غنچه را با شاخساران است پيوند قديم
دار عبرت چون سر منصور مى سازد مرا
خاکسارى پادشاه وقت خويشم کرده است
از سفالى کاسه فغفور مى سازد مرا
سبزه خوابيده را بيدار سازد ناله ام
واى بر باغى که از خود دور مى سازد مرا
بر دل من چون گهر گرد يتيمى بار نيست
کلفت روى زمين معمور مى سازد مرا
نيست از زخم زبان پروا، ز شيرينى مرا
شهد صافم، خانه زنبور مى سازد مرا
نيست صائب در بساط من به غير از زخم و داغ
همچو مجنون وادى پرشور مى سازد مرا



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید