دفتر چهارم هم از مثنوی

گفت موسى لطف بنموديم وجود

خود خداونديت را روزى نبود

آن خداوندى که نبود راستين

مر ورا نه دست دان نه آستين

آن خداوندى که دزديده بود

بى دل و بى جان و بى ديده بود

آن خداوندى که دادندت عوام

باز بستانند از تو هم‌چو وام

ده خداوندى عاريت به حق

تا خداونديت بخشد متفق

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.