دفتر سیم از کتاب مثنوی

غزلستان :: مولوی :: مثنوی معنوی
مشاهده برنامه «مثنوی معنوی» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
چون رهيد آن کشتى و آمد بکام
شد نماز آن جماعت هم تمام
فجفجى افتادشان با همدگر
کين فضولى کيست از ما اى پدر
هر يکى با آن دگر گفتند سر
از پس پشت دقوقى مستتر
گفت هر يک من نکردستم کنون
اين دعا نه از برون نه از درون
گفت مانا اين امام ما ز درد
بوالفضولانه مناجاتى بکرد
گفت آن ديگر که اى يار يقين
مر مرا هم مي‌نمايد اين چنين
او فضولى بوده است از انقباض
کرد بر مختار مطلق اعتراض
چون نگه کردم سپس تا بنگرم
که چه مي‌گويند آن اهل کرم
يک ازيشان را نديدم در مقام
رفته بودند از مقام خود تمام
نه به چپ نه راست نه بالا نه زير
چشم تيز من نشد بر قوم چير
درها بودند گويى آب گشت
نه نشان پا و نه گردى بدشت
در قباب حق شدند آن دم همه
در کدامين روضه رفتند آن رمه
درتحير ماندم کين قوم را
چون بپوشانيد حق بر چشم ما
آنچنان پنهان شدند از چشم او
مثل غوطه‌ى ماهيان در آب جو
سالها درحسرت ايشان بماند
عمرها در شوق ايشان اشک راند
تو بگويى مرد حق اندر نظر
کى در آرد با خدا ذکر بشر
خر ازين مي‌خسپد اينجا اى فلان
که بشر ديدى تو ايشان را نه جان
کار ازين ويران شدست اى مرد خام
که بشر ديدى مر ايشان را چو عام
تو همان ديدى که ابليس لعين
گفت من از آتشم آدم ز طين
چشم ابليسانه را يک دم ببند
چند بينى صورت آخر چند چند
اى دقوقى با دو چشم همچو جو
هين مبر اوميد ايشان را بجو
هين بجو که رکن دولت جستن است
هر گشادى در دل اندر بستن است
از همه کار جهان پرداخته
کو و کو مي‌گو بجان چون فاخته
نيک بنگر اندرين اى محتجب
که دعا را بست حق در استجب
هر که را دل پاک شد از اعتلال
آن دعااش مي‌رود تا ذوالجلال



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید