دفتر اول از مثنوی

طايفه‌ى نخچير در وادى خوش

بودشان از شير دايم کش‌مکش

بس که آن شير از کمين مى در ربود

آن چرا بر جمله ناخوش گشته بود

حيله کردند آمدند ايشان بشير

کز وظيفه ما ترا داريم سير

بعد ازين اندر پى صيدى ميا

تا نگردد تلخ بر ما اين گيا

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.