شماره ١٨٧: با رخ زرد آمدم سوى درت، اى سروناز
با رخ زرد آمدم سوى درت، اى سروناز
يعنى آوردم بخاک درگهت روى نياز
دولت حسن و جوانى يک دو روزى بيش نيست
در نياز ما نگر، چندين بحسن خود مناز
عمر بگذشت و شب تاريک هجر آخر نشد
يا شبم کوتاه مى بايست، يا عمرم دراز
تاب بيمارى ندارم بيش ازينها، اى فلک
يا نسيم روح پرور، يا سموم جان گداز
مردم چشم هلالى پاک مى بازد نظر
رو متاب، اى نازنين، از مردمان پاکباز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده