چو لاله سينه من کاش پاره پاره کنند!
بداغهاى درون يک بيک نظاره کنند
بپيش يار دلم را، چو غنچه، بشکافند
باو جراحت پنهانم آشکاره کنند
ز سيل ديده خرابم، ز سوز سينه کباب
ميان آتش و آبم، ز من کناره کنند
ز اشک و چهره زردم اگر نيند آگاه
شبى تفحص آن از مه و ستاره کنند
بر آستان وفا سر نهاده ام عمرى
که در حساب سگانش مرا شماره کنند
ز تيغ طعنه بيک بار نيم کشته شدم
نعوذ بالله! اگر طعن من دوباره کنند
دل حزين هلالى ز درد هجران سوخت
براى درد دل او بلطف چاره کنند