شماره ٢٤١: چه شد آستان حضور دل که تو رنج دير و حرم کشى
چه شد آستان حضور دل که تو رنج دير و حرم کشى
بجريده سبق وفا نزدى رقم که قلم کشى
بقبول صورت بى اثر مکش انفعال فسردگى
چه قدر مصور عبرتى که چو سنگ بار صنم کشى
رمقيست فرصت مغتنم بهوس فسون امل مدم
چو حباب سعى کمى مدان که نفس به پيکر خم کشى
کسى از پرى که مگس کشد زچه ننگ دام قفس کشد
غم ساغرى که هوس کشد بدماغ سوخته کم کشى
بخيال غربت وهم و ظن مپسندد دوريت از وطن
عرقست حاصل علم و فن که خمار ياد عدم کشى
اگرت دليل ره وفا بمروتى کند آشنا
بزمين نيفگنى از حيا برهى که خار قدم کشى
بيقين معرفت آگهان زتفکرت نبرم گمان
چو کشف مگر بخيال نان بروى و سر به شکم کشى
ببرت زجوهر آينه ورقيست نسخه طراز دل
سيه است نامه اگر همه نفسى بجاى رقم کشى
اگر از تردد بى اثر نرسى بمنصب بال و پر
چو نهال صبر کن آنقدر که زپاى خفته علم کشى
ندميد صبح ازينچمن که نه بست صورت شبنمى
حذر از مال ترددى که نفس گدازى وهم کشى
من زار (بيدل) ناتوان نيم آنقدر بدلت گران
که چو بوى گل دم امتحان بترازوى نفسم کشى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده