شماره ٧٥٠: هلاک جلوه برق است آشيانه من

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
هلاک جلوه برق است آشيانه من
بغل چو موج گشايد به سيل خانه من
خراب حالى ازين بيشتر نمى باشد
که جغد خانه جدا مى کند ز خانه من
سياه مستى من رنگ بست افتاده است
خمار صبح ندارد مى شبانه من
ز بس گزيده ز دلگيرى وطن شده ام
زبان مار بود خار آشيانه من
روانى سخن من ز هم خيالان نيست
ز موج خويش چو درياست تازيانه من
چراغ دولت ابر بهار روشن باد!
که چون صدف ز گهر ساخت آب و دانه من
به ابر قطره دهم سيل در عوض گيرم
ز خرج، بيش چو دريا شود خزانه من
مرا ز خاک به اندک توجهى بردار
چو تير کج مگذر راست از نشانه من
ز گريه اى که مرا در گلو گره گردد
سپهر سفله کند کم ز آب و دانه من
گرفته بود جهان را فسردگى صائب
دماغ خشک جهان تر شد از ترانه من



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید