حوصله وصل آن نگار ندارم
دام به اندازه شکار ندارم
گوهر درياى بيکرانه عشقم
در صدف آسمان قرار ندارم
صحبت من در مذاق عشق گواراست
باده روحانيم خمار ندارم
شکوه تراوش نمى کند ز زبانم
آتش حل کرده ام شرار ندارم
موجه بى دست و پاى قلزم شوقم
در سفر خويش اختيار ندارم
دست و دم سرد گشته است ز عالم
کار چو صائب به هيچ کار ندارم