شماره ١٥٩: به هر که باده دهد يار، من خراب شوم

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
به هر که باده دهد يار، من خراب شوم
نگاه گرم به هر کس کند کباب شوم
ز من کناره کند موج اگر حباب شوم
فريب من نخورد تشنه گر سراب شوم
چو موج، صيقل دريا چو مى توانم شد
گره چرا به دل بحر چون حباب شوم؟
درين زمانه که بوى گل است موى دماغ
چه لازم است خورم خون و مشک ناب شوم؟
به وصل گوهر ناسفته راه نتوان يافت
چرا چو رشته عبث خرج پيچ و تاب شوم؟
ز رنگ و بوى جهان مشکل است دل کندن
مگر چو شبنم گل محو آفتاب شوم
چنين که زلف تو شد نرم شانه از خط سبز
اميد هست که من نيز کامياب شوم
به گرد من نتواند رسيد آبادى
اگر ز سيل حوادث چنين خراب شوم
به من دل کسى از دوستان نمى سوزد
به آتش جگر خود مگر کباب شود
چو مى توان به رياضت ملک شدن صائب
چرا چو بيخبران خرج خورد و خواب شوم؟



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید