چو سرو از ناز برجوى حيا باليدنت نازم
چو شمع از سرکشى در بزم دل نازيدنت نازم
همه موج شگفتن ميچکد از چين پيشانى
گلستان حيا در غنچه گى پيچيدنت نازم
گهى از خنده گاهى از تغافل ميبرى دلرا
دقائق هاى ناز دلبرى فهميدنت نازم
ببازار تمنا گوهر بحر تغافل را
بميزان عيارى هر زمان سنجيدنت نازم
زبان شانه ميگويد بزلف فتنه پيرايت
که با اين سرکشيها گرد سر گرديدنت نازم
زشبنم اشک ميريزد صبا اى غنچه برپايت
بحال گريه آشفتگان خنديدنت نازم
بدست مردمان ديده صبح وصل او (بيدل)
گل حيرت زگلزار تماشاچيدنت نازم