شماره ٣٤١: شور عشقى گر که دلرا بر سر کار آورد

غزلستان :: فیض کاشانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
شور عشقى گر که دلرا بر سر کار آورد
بلبل گلزار معنى را بگلزار آورد
آتشى در من زند از من بسوزد ما و من
گوش هستيهاى ما در حلقه يار آورد
نور روى دوست عالمگير شد موسى کجاست
پير و خاتم شود تا تاب ديدار آورد
هر که ديدار جمال دوست را انکار کرد
جرعه از باده عشقش باقرار آورد
ميکند در پرده مستى ترسم ار شورى کنم
غيرتش منصور ديگر بر سر دار آورد
ميکنم در پرده مستى تا خس خشکى مباد
در گلستان حقايق خار انکار آورد
عشق اگر در زاهدان يابد رهى از داغها
در دل چون سنگشان گلزارها بار آورد
عشق بايد تا درين افسردگان آتش زند
از نى رگهاى تنشان ناله زار آورد
در زمين دل نهال غم نشانيدم دگر
بو که بعد از روزگارى خرمى بار آورد
هر کرا خواهد چشاند از غم خود جرعه
اين متاعى نيست کانرا کس ببازار آورد
گر به بيند منکر عشاق خورشيد رخش
مو بمويش ذره ذره در دم اقرار آورد
(فيض) دم درکش زمانى بر خموشى صبر کن
يار شيرين لعل شيرين را بگفتار آورد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید