تن در بلاى عشق دهم هر چه باد باد
سر در قفاى عشق نهم هر چه باد باد
کاهى دل شکسته من، عشق کهربا
اين که به کهربا بدهم هر چه باد باد
چون در هواى او تن من ذره ذره رفت
جان هم بمهر دوست دهم هر چه باد باد
خود را باو سپارم و تسليم وى شوم
چون عشق گشت پادشهم هر چه باد باد
از جذب شور عشق بيک حمله از دو کون
اندر فضاى دوست جهم هر چه باد باد
در عشق دوست چون قدمم استوار شد
سر در رهش بباد دهم هر چه باد باد
دل برکنم چو (فيض) ز بود و نبود خويش
از ننگ اين وجود رهم هر چه باد باد