شماره ٢٤٣: افلاک را جلالت تو پست ميکند
افلاک را جلالت تو پست ميکند
املاک را مهابت تو پست ميکند
هر جا دلى که عشق تو در وى کند نزول
هوشش ربايد و خردش مست ميکند
مر پست را عبادت تو ميکند بلند
مر نيست را ارادت تو هست ميکند
جان را ز آسمان بزمين لطفت آورد
لطف خفى شماره هر مست ميکند
علم رسا احاطه ذرات کاينات
تا قدر او بلند شود پست ميکند
سازد ز نطفه قدرت تو صورت عجب
تا جان کند شکار ز تن شست ميکند
تا ديده اش گشايد در ظلمت افکند
تا سر بلند گردد پا پست ميکند
بر اهل خير چون بگشايد درى بهشت
بر دوزخ آن گشاد درى بست ميکند
آزارى ار چه ميرسد از گردش سپهر
ليکن تلافى چو دلى خست ميکند
جاى حوادث است جهان بلند و پست
گاهى کند بلند و گهى پست ميکند
بيماريى چو دست دهد يا عدو دعا
سعى طبيب و کار زبردست ميکند
هر دم که (فيض) ميل جهان دگر کند
دستش گرفته دست تو پاپست ميکند
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده