شماره ٣٧: اگر چو رشته تن خود به پيچ وتاب دهيد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
اگر چو رشته تن خود به پيچ وتاب دهيد
ز چشمه سار گهر زود ديده آب دهيد
مرا پياله ديگر نمى دهد مستى
به من ز ناف غزالان شراب ناب دهيد
عجب که روى عرق ريز يار بگذارد
که همچو سبزه خوابيده تن به خواب دهيد
کمند گوهر مقصود رشته اشک است
چو برگ گل دل صد پاره را به آب دهيد
عمارت دل ويران ثوابها دارد
پياله اى به من خانمان خراب دهيد
به ترک سر چو توان شد ز درد سر آزاد
چه لازم است که دردسر گلاب دهيد
ستاره عرق روى يار در گذرست
ازين چکيده خورشيد ديده آب دهيد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید