شماره ٢٩٤: خط عنبر بار گردى از بهار حسن اوست
خط عنبر بار گردى از بهار حسن اوست
خضر کمتر سبزه اى از جويبار حسن اوست
گل که از شبنم گذارد هر سحر عينک به چشم
در کمين مصحف خط غبار حسن اوست
از تماشاى خط او چشم روشن مى شود
سرمه چشم تماشايى غبار حسن اوست
آفتابى کز شفق رخسار در خون شسته است
داغ ناخن خورده اى از لاله زار حسن اوست
شب که هر تارش به آشوب دگر آبستن است
سايه زلف پريشان روزگار حسن اوست
صبح اين خميازه ها بر ساغر او مى کشد
لرزه خورشيد تابان از خمار حسن اوست
غنچه را فکر دهان او بهم پيچيده است
سينه گل چاک چاک از خار خار حسن اوست
دل که از شوخى جهانى را به تنگ آورده است
غنچه پژمرده اى از شاخسار حسن اوست
خاک راه اوست با آن لنگر تمکين زمين
آسمان با اين تجمل پرده دار حسن اوست
گر چه حسن او نگنجد در زمين و آسمان
ديده هر ذره اى آيينه دار حسن اوست
سرو و گل را پرده عشق نهانى کرده اند
شور مرغان چمن از نوبهار حسن اوست
از بهار آفرينش آنچه مى آيد به کار
روزگار عشق ما و روزگار حسن اوست
يک نگاه آشنا هرگز ز چشم او نديد
گر چه صائب مدتى شد در ديار حسن اوست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده