باسلام و درود
مایلم رباعی دیگری از حکیم دراینجا بنویسم که بنظرمن بهترین تعریف را بهمراه همین رباعی از عالم نیستی و خلا دارند :
برمفرش خاک خفتگان میبینم
درزیر زمین نهفتگان میبینم
چندانکه بصحرای عدم مینگرم
ناامدگان ورفتگان میبینم
همه کس و همه چیز رفتنی است .
تجسمی از نیستی در صحرایی مملو از نیستی !!!
ناشناس در تاریخ ۳ دی ۱۴۰۰ نوشته
به دلیل اینکه هر چه که هست جز بادی در دست نیست،(کنایه از زودگذری و فانی بودن و هیچ بودن دنیا)
به دلیل اینکه در هر چه که هست نقصان و شکست وجود داره،( کنایه از پر عیب و ایراد بودن و پر از ناکامی بودن دنیا)
پس فکر کن که هر چی هست در عالم وجود نداره ( کنایه از پوچی دنیا)
پس فک کن هر چیزی که نیست هم وجود داره(کنایه از بی تفاوتی)
جان سخن شاعر را به راحتی میتوان با مقایسه این شعر با سبک سیاق خیام و نوع نگاه خیام به زندگی فهمید. در واقع خیام یک پوچگراست که با روش طناز خود این را به شکلی زیبا به نمایش گذاشته که هر چیزی در این عالم فانیست و از بین میره و این عالم پر از نقص و عیب و ناکامیست. پس اصلا فک کن هیچی نیست یا اصلا فک کن همه چیز هست، کلا اصلا چه فرقی میکنه وقتی همه چی فانیه، غیر قابل بدست آوردنه پر از نقصه و و پر از شکست.
رضا جهان فرد در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۴۰۰ نوشته
خیام پوچ گرا نیست.کدام پوچ گرایی میگوید که در لحظه زندگی کن،،؟بلکه با اشعارش توهم استناد به گذشته و امید به آینده را از لحظه اکنون محو میکند.این توهم همان گرایش صاحبان قدرت برای کنترل توده مردمان است که با بینش در دو بیت خیام براحتی از بین خواهد رفت.باتشکر
سامانی در تاریخ ۱۵ تیر ۱۴۰۱ نوشته
بسیار زیبا و عمیق
مهدی کاظمیان در تاریخ ۱۷ تیر ۱۴۰۱ نوشته
درود به دوستانی که نظرشون نوشتند . من که خیلی لذت بردم و برای شناختم از افکار خیام مفید بود
امیر عباس هویدا در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
مذهبیون بصورت خیلی زیرکانه به کسانی که حقیقت هستیو فهمیدن و در واقع واقعیت اندیش هستن بهشون پوچ گرا میگن
امیر عباس هویدا در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
جای دیگه این شعرو خیلی رونتر نوشته بودن
چون نیست ز هرچه هست جز باد بدست
چون هست ز هرچه هست نقصان و شکست
انگار که هست هر چه در عالم نیست
پندار که نیست هر چه در عالم هست