شماره ٢٧٧: در چمن جان من سرو خرامان يکى ست
در چمن جان من سرو خرامان يکى ست
نرگس رعناش دو، غنچه خندان يکى ست
گفت به غمزه لبش، جان ده و بوسى ستان
کاش دو صد جان بدي، وه که مرا جان يکى ست
من ز غم گلرخى ژاله فشانم چو اشک
ابر درين واقعه با من گريان يکى ست
طرف چمن مى روى طعنه زنان سرو را
بيش خجالت مده، راه جوانان يکى ست
خسرو دلخسته را بنده صورت نگر
چونکه به معنى رسي، بنده و سلطان يکى ست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده