شماره ١٨٢: ديوانه شدم در آرزويت
ديوانه شدم در آرزويت
اى چشم جهانيان به رويت
جان تو که بد شده ست حالم
وان بد همه از رخ نکويت
دى روى تو ديدم و نمردم
شرمنده بمانده ام ز رويت
بوى خوشم آيد از تو در جيب
گل دارى يا همين است بويت
پرسى که چگونه اى ز من دور؟
دور از تو چه پرسيم، چو مويت
خاک تن من سرشته چونست
در خور نشد آب ازين سبويت
ماييم و تحير و خموشى
وافاق همه به گفت و گويت
گفتى تو که آب خوردن آور
امروز به ديده ام چو جويت
خسرو به کمند تو اسير است
بيچاره کجا رود ز کويت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده