«سیندخت» در غزلستان
- فردوسی
- «سیندخت» در شاهنامه فردوسی
- دو خورشید بود اندر ایوان او
چو سیندخت و رودابه‌ی ماه روی - بپرسید سیندخت مهراب را
ز خوشاب بگشاد عناب را - دلم گشت با دخت سیندخت رام
چه گوینده باشد بدین رام سام - بدو گفت سیندخت بنمایی‌ام
دل بسته ز اندیشه بگشایی‌ام - فروماند سیندخت زان گفت‌گوی
پسند آمدش زال را جفت اوی - زن از حجره آنگه به ایوان رسید
نگه کرد سیندخت او را بدید - پر اندیشه شد جان سیندخت ازوی
به آواز گفت از کجایی بگوی - چو بشنید سیندخت سر پیش اوی
فرو برد و بر خاک بنهاد روی - چنین گفت سیندخت با مرزبان
کزین در مگردان به خیره زبان - بدو گفت سیندخت کای سرفراز
به گفتار کژی مبادم نیاز - گرانمایه سیندخت را خفته دید
رخش پژمریده دل آشفته دید - به سیندخت فرمود پس نامدار
که رودابه را خیز پیش من آر - به سیندخت مهراب گفت این سخن
نوآوردی و نو نگردد کهن - بترسید سیندخت ازان تیز مرد
که او را ز درد اندر آرد به گرد - بدو گفت سیندخت این داستان
بروی دگر بر نهد باستان - زبان داد سیندخت را نامجوی
که رودابه را بد نیارد بروی - چو این دید سیندخت برپای جست
کمر کرد بر گردگاهش دو دست - برآشفت و سیندخت را پیش خواند
همه خشم رودابه بر وی براند - چو بشنید سیندخت بنشست پست
دل چاره‌جوی اندر اندیشه بست - بدو گفت سیندخت کای سرفراز
بود کت به خونم نیاید نیاز - چین گفت سیندخت کای نامدار
به جای روان خواسته خواردار - فرود آمد از اسپ سیندخت و رفت
به پیش سپهبد خرامید تفت - لب سام سیندخت پرخنده دید
همه بیخ کین از دلش کنده دید - پری روی سیندخت بر پیش سام
زبان کرد گویا و دل شادکام - گرانمایه سیندخت بنهاد روی
به درگاه سالار دیهیم جوی - چنین گفت سیندخت با پهلوان
که با رای تو پیر گردد جوان - به سیندخت بخشید و دستش بدست
گرفت و یک نیز پیمان ببست - بدو گفت سیندخت کای پهلوان
سر پهلوانان و پشت گوان - چو بشنید سیندخت سوگند او
همان راست گفتار و پیوند او - بدو گفت سیندخت اگر پهلوان
کند بنده را شاد و روشن روان - چو بشنید سیندخت گفتار اوی
به آرایش کاخ بنهاد روی - گرانمایه سیندخت را پیش خواند
بسی خوب گفتار با او براند - چو بشنید سیندخت ازو گشت باز
بر دختر آمد سراینده راز - سخنهای سیندخت گفتن گرفت
لبش گشت خندان نهفتن گرفت - چنین گفت کامد ز کابل پیام
پیمبر زنی بود سیندخت نام - بدو گفت سیندخت هدیه کجاست
اگر دیدن آفتابت هواست - چنین داد پاسخ به سیندخت سام
که ازمن بخواه آنچه آیدت کام - چو سیندخت و مهراب و پیوند خویش
سوی سیستان روی کردند پیش - پس آنگاه سیندخت آنجا بماند
خود و لشکرش سوی کابل براند - برون رفت سیندخت با بندگان
میان بسته سیصد پرستندگان - بخندید و سیندخت را سام گفت
که رودابه را چند خواهی نهفت - فرو ریخت از مژه سیندخت خون
که کودک ز پهلو کی آید برون - خروشید سیندخت و بشخود روی
بکند آن سیه گیسوی مشک بوی - همان پر سیمرغش آمد به یاد
بخندید و سیندخت را مژده داد - چو از خواب بیدار شد سرو بن
به سیندخت بگشاد لب بر سخن