«گرازه» در غزلستان
- فردوسی
- «گرازه» در شاهنامه فردوسی
- گرازه همی شد بسان گراز
درفشی برافراخته هفت یاز - گرازه چو گرد سپه را بدید
بیامد سپه را همه بنگرید - چو برزین گردنکش تیغ زن
گرازه کجا بد سر انجمن - گرازه به زه بر نهاده کمان
بیامد بران کار بسته میان - فریبرز کاووس درنده شیر
گرازه که بود اژدهای دلیر - ز تخم گرازه صد و پنج گرد
نگهبان ایشان هم او را سپرد - چو گستهم و چون زنگهی شاوران
گرازه سر مرد کنداوران - زواره فریبرز و فرهاد و گیو
گرازه سپهدار و رهام نیو - گرازه سر تخمهی گیوگان
زواره نگهدار تخت کیان - سوی روم گستهم نوذر برفت
سوی چین گرازه گرازید تفت