«کشواد» در غزلستان
- فردوسی
- «کشواد» در شاهنامه فردوسی
- چو شیدوش و کشواد و قارن بهم
زدند اندرین رای بر بیش و کم - ببر زد بران کار کشواد دست
منم گفت یازان بدین داد دست - چو برزین و چون قارن رزم‌زن
چو خراد و کشواد لشکرشکن - چو کشواد و خراد و برزین گو
فشاندند گوهر بران تاج نو - به قلب اندرون قارن رزم‌زن
ابا گرد کشواد لشگر شکن - سه دیگر چو کشواد زرین کلاه
که آمد به آمل ببرد آن سپاه - همان قارن نیو و کشواد را
چو برزین و خراد پولاد را - چو طوس و چو گودرز کشواد و گیو
چو خراد و گرگین و رهام نیو - چو گودرز کشواد بر میسره
شده کوه آهن زمین یکسره - چو گودرز کشواد بر میمنه
سلیح و سپه برد و کوس و بنه - وزان سوی گودرز کشواد بود
چو گیو و چو شیدوش و میلاد بود - چو طوس و چو گودرز کشواد و گیو
چو گرگین و بهرام و فرهاد نیو - سپهدار گودرز کشواد رفت
به نزدیک خسرو خرامید تفت - چو گودرز کشواد بر میسره
هجیر و گرانمایگان یکسره - ز کشواد و گیوت که داد آگهی
که با خرمی بادی و فرهی - یکی کاخ کشواد بد در صطخر
که آزادگان را بدو بود فخر - بیامد به گودرز کشواد گفت
که فر و خرد نیست با طوس جفت - و گر تو ز کشواد داری نژاد
منم طوس نوذر مه و شاهزاد - سه دیگر چو گودرز کشواد بود
که لشکر به رای وی آباد بود - پس شاه گودرز کشواد بود
که با جوشن و گرز پولاد بود - درفشی کجا شیر پیکر بزر
که گودرز کشواد دارد بسر - کس از تخم کشواد جنگی نماند
که منشور تیغ مرا برنخواند - سپهبد بگودرز کشواد گفت
که این راز بر کس نباید نهفت - چو گودرز کشواد و چون گیو و طوس
بناکام رزمی بود با فسوس - چو گودرز کشواد و فرهاد و گیو
چو گرگین میلاد و شاپور نیو - سپهدار گودرز کشواد بود
هجیر و چو شیدوش و فرهاد بود - سپه ده هزار از دلیران گرد
پس پشت گودرز کشواد برد