«یزدگرد» در غزلستان
- فردوسی
- «یزدگرد» در شاهنامه فردوسی
- چو شد پادشا بر جهان یزدگرد
سپه را ز دشت اندرآورد گرد - بزرگان چو در پارس گرد آمدند
بر تاجور یزدگرد آمدند - بگفتند با تاجور یزدگرد
که دانش ز هرگونه کردیم گرد - چو بشنید زان موبدان یزدگرد
ز کشور فرستادگان کرد گرد - چو بشنید زو این سخن یزدگرد
روان و خرد را برآورد گرد - فرستاده چون شد بر یزدگرد
همه لشکر آمد بران نامه گرد - وزان پس غم و شادی یزدگرد
چنان گشت بر پور چون باد ارد - ز شاهی پراندیشه شد یزدگرد
ز هر کشوری موبدان کرد گرد - چنین گفت با مهتران یزدگرد
که این را سپاه اندر آرید گرد - ز خاک آمد و خاک شد یزدگرد
چه جویی تو زین بر شده هفتگرد - همه پاک در پارس گرد آمدند
بر دخمه یزدگرد آمدند - کجا خوارشان داشتی یزدگرد
همه آمدند اندران شهرگرد - ز ایران کرا خسته بد یزدگرد
یکایک بران دشت کردند گرد - که چونان بدیم از بد یزدگرد
که خون در تن نامداران فسرد - کسی را کجا رانده بد یزدگرد
بجست و به یک شهرشان کرد گرد - اگر بدکنش بد پدر یزدگرد
به پاداش آن داد کردیم گرد - که تاج کیان یافت از یزدگرد
به خرداد ماه اندرون روز ارد - چو آگاه شد پور او یزدگرد
سپاه پراگنده را کرد گرد - بیامد به نزد پدر یزدگرد
چو دیدش کف اندر دهانش فسرد - کنون پرسخن مغزم اندیشه کرد
بگویم جهان جستن یزدگرد - گروهی که بایست کردند گرد
بر شاه شد پور او یزدگرد - چو شد پادشا بر جهان یزدگرد
سپاه پراگنده را کرد گرد - که باشد مرا ترمذ و ویسه گرد
که خون عهد این دارم از یزدگرد - بدرگاه شد یزدگرد دبیر
ابا رایزن موبد اردشیر - ابا موبد موبدان اردشیر
چوشاپور وچون یزدگرد دبیر - بفرمود تا یزدگرد دبیر
بیامد بر شاه دانشپذیر - ز هنگام کی شاه تا یزدگرد
ز لفظ من آمد پراگنده گرد - چو بگذشت زو شاه شد یزدگرد
به ماه سفندار مذ روز ارد - به ژرفی نگه کن که با یزدگرد
چه کرد این برافراخته هفت گرد - تن یزدگرد و جهان فراخ
چنین باغ و میدان و ایوان وکاخ - به بغداد بود آن زمان یزدگرد
که او را سپاه اندآورد گرد - ز شاه جهان یزدگرد بزرگ
پدر نامور شهریار سترگ - چو ماهوی دل را برآورد گرد
بدانست کو نیست جز یزدگرد - همی یزدگرد شهنشاه را
بتر خواهی ازترک بدخواه را - اگر زنده ماند تن یزدگرد
ز هر سو برو لشکر آیند گرد - ز پرورده سیر آید این هفت گرد
شود کشته بر بیگنه یزدگرد - چنین دادخوانیم بر یزدگرد
وگرکینه خوانیم ازین هفت گرد - به فرمان شاه جهان یزدگرد
که سالار بد او بر این هفت گرد - بیاوردم از مرو چندان بنه
بشد یزدگرد از میان یک تنه - سرآمد کنون قصهی یزدگرد
به ماه سفندار مد روز ارد