«کاردان» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «کاردان» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «کاردان» در غزلیات سعدی شیرازی
- فردوسی
- «کاردان» در شاهنامه فردوسی
- که کس در جهان گاو چونان ندید
نه از پیرسر کاردانان شنید - چو گوید درین مردم پیشبین
چه دانی تو ای کاردان اندرین - بکاخ اندر آمد پرآزار دل
ابا کاردانان هشیاردل - خرد یافت لختی و شد کاردان
هشیوار و با سنگ و بسیاردان - شکن زین نشان در جهان کس ندید
نه از کاردانان پیشین شنید - سر نامه از پادشاه کیان
سوی کاردانان ایرانیان - همه فیلسوفان بسیاردان
سخنگوی وز مردم کاردان - بگوید فرستاده چیزی که دید
سخن نیز کز کاردانان شنید - همه رای با کاردانان زنیم
به تدبیر پشت هوا بشکنیم - همی گفت پرمایه بازارگان
به شاگرد کای مرد ناکاردان - درختان ببین آنک هر کس ندید
نه از کاردانان پیشین شنید - به هر سو بشد موبدی کاردان
سواری هشیوار بسیار دان - چنین گفت با کاردان راهجوی
که این را چه بیند خردمند روی - که این تخت شطرنج هرگز ندید
نه از کاردانان هندی شنید - زکار نبشته که آمد پدید
سخنها که ازکاردانان شنید - همه کاردانان بدین داستان
کجا گفت گشتند همداستان - بدو گفت بندوی کای کاردان
خردمند و بیدار و بسیاردان - پراندیشه بد مرد بسیاردان
شکیبا دل و زیرک و کاردان - صد و شست یاقوت چون ناردان
پسندیدهی مردم کاردان - که گر شاه بیند یکی کاردان
گذشته برو سال و بسیاردان - بگویم بدان کاردان پوزشم
به پوزش بجا آید افروزشم - کس اندر جهان زخم چونین ندید
نه ازکاردانان پیشین شنید - که هرگز کس اندر جهان آن ندید
نه از پیر سر کاردانان شنید - همان ارزن و پسته و ناردان
بیارد یکی موبدی کاردان