«منیژه» در غزلستان
- فردوسی
- «منیژه» در شاهنامه فردوسی
- منیژه چو بیژن دژم روی ماند
پرستندگان را بر خویش خواند - منیژه کجا دخت افراسیاب
درفشان کند باغ چون آفتاب - منیژه بدو گفت دل شاددار
همه کار نابوده را باد دار - منیژه چو از خیمه کردش نگاه
بدید آن سهی قد لشکر پناه - ز کار منیژه دلش خیره ماند
قراخان سالار را پیش خواند - پیام منیژه به بیژن بگفت
همه روی بیژن چو گل بر شکفت - چو بیژن چنین گفت شد دایه باز
بگوش منیژه سرایید راز - منیژه بیامد گرفتش ببر
گشاد از میانش کیانی کمر