«آذرگشسپ» در غزلستان
- فردوسی
- «آذرگشسپ» در شاهنامه فردوسی
- کنون آنکه گفتی ز کار دو اسپ
فروزان به کردار آذرگشسپ - به هر سو که قارن برافگند اسپ
همی تافت آهن چو آذرگشسپ - عنان برگرایید و برگاشت اسپ
بیامد به کردار آذرگشسپ - یکی نیزه زد همچو آذرگشسپ
ز کوهه ببردش سوی یال اسپ - ز بیرون دو نیمی تگ تازی اسپ
برآورد و بنهاد آذرگشسپ - گهی باده خورد و گهی تاخت اسپ
بیامد سوی خان آذرگشسپ - بپیمودم این بوم ایران بر اسپ
ازین مرز تا خان آذرگشسپ - چنین گفت پس پهلوان با زرسپ
که بفروز دل را چو آذرگشسپ - ز پاکیزه جان و فرود و زرسپ
همی برفروزم چو آذرگشسپ - ازان دشت چنگش برانگیخت اسپ
همی رفت برسان آذرگشسپ - همی رفت هر مهتری با دو اسپ
فروزان به کردار آذرگشسپ - دو پایش ببندند در زیر اسپ
فرستمش تا خان آذرگشسپ - چوگستهم وبندوی به آذرگشسپ
فگندند مردی سبک بر دو اسپ - چوبرق درفشان همی‌راند اسپ
بدست چپش ریمن آذرگشسپ - اگرکام دل یابم این تاج واسپ
بیارم دمان پیش آذرگشسپ - چو آشفته شد هرمز وبردمید
به گفتار آذرگشسپ پلید - یکی سخت سوگند خواهم بماه
به آذرگشسپ و بتخت و کلاه - به آذرگشسپ و به خورشید و ماه
به جان و سر نامبردار شاه - چو آذرگشسپ و دگر شیر ذیل
چو زنگوی گستاخ با شیر و پیل - به آذرگشسپ آمدم با سپاه
دوان پیش بازآمدم کینه خواه - ز لشکر گه آمد به آذرگشسپ
به گنبد نگه کرد و بگذاشت اسپ - همی دون گله هرچ داری زاسپ
ببر سوی گنجور آذرگشسپ