«زرسپ» در غزلستان
- فردوسی
- «زرسپ» در شاهنامه فردوسی
- زرسپ سپهبد نگهدارشان
که بردی به هر کار تیمارشان - چنین گفت پس پهلوان با زرسپ
که بفروز دل را چو آذرگشسپ - زرسپ آمد و ترگ بر سر نهاد
دلی پر ز کین و لبی پر ز باد - که این پور طوسست نامش زرسپ
که از پیل جنگی نگرداند اسپ - ز پاکیزه جان و فرود و زرسپ
همی برفروزم چو آذرگشسپ - چو در پیش او کشته شد ریونیز
زرسپ آن جوان سرافراز نیز - ز تخم زرسپ آنک بودند نیز
چو بهرام شیراوژن و ریونیز