«جهرم» در غزلستان
- فردوسی
- «جهرم» در شاهنامه فردوسی
- جهاندار دارا به جهرم رسید
که آنجا بدی گنجها را کلید - ز جهرم بیامد به شهر صطخر
که آزادگان را بران بود فخر - پس آمد سکندر سوی قادسی
جهانگیر تا جهرم پارسی - که در شهر جهرم بد او پادشا
جهاندیده با داد و فرمانروا - ز جهرم بیامد سوی اردشیر
ابا لشکر و کوس و با دار و گیر - به جهرم یکی مرد بد بدنژاد
کجا نام او مهرک نوشزاد - ز جهرم بیامد به ایوان شاه
ز هر سو بیاورد بیمر سپاه - به جهرم چو نزدیک شد پادشا
نهان گشت زو مهرک بیوفا - ز مهرک یکی دختری ماند و بس
که او را به جهرم ندیدست کس - به جهرم فرستاد چندی سوار
یکی مرد جوینده و کینهدار - چو منذر به نزدیک جهرم رسید
برآن دشت بیآب لشکر کشید - به منذر چنین گفت کای رایزن
به جهرم رسیدی ز شهر یمن - من این دشت جهرم چو دریا کنم
ز خورشید تابان ثریا کنم - فرستاد موبد بدانجا سوار
شتر خواست از دشت جهرم هزار - ز جهرم بیامد سوی طیسفون
پر از آب مژگان و دل پر ز خون - ز جهرم فرخ زاد راخواندند
بران تخت شاهیش بنشاندند