شماره ٣٤٤: ز بت چون پاک سازد بت شکن بتخانه ما را؟

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
ز بت چون پاک سازد بت شکن بتخانه ما را؟
که مى رويد بت از ديوار و در کاشانه ما را
چنين گر عشق در دل مى دواند ناخن کاوش
به آب زندگانى مى رساند خانه ما را
فروغش ديده جوهرشناسان را کند دريا
صدف بيرون دهد گر گوهر يکدانه ما را
نگردد چون قفس بر بلبل مغرور ما زندان؟
کند صياد تا کى فکر آب و دانه ما را؟
گرانخوابى ز تار و پود مخمل مى برد بيرون
الهى هيچ گوشى نشنود افسانه ما را!
به از فانوس باشد سايه دست هواداران
مسوز اى شمع بى پروا، پر پروانه ما را
ز شوق جلوه مستانه ات شد ملک دل ويران
به گرد دامنى تعمير کن ويرانه ما را
گر از خلوت ز ناز و سرکشى بيرون نمى آيى
به سنگى ياد کن اى سنگدل ديوانه ما را
که مى افتد به فکر ما درين خاک فراموشان؟
مگر زنگار نسيان سبز سازد دانه ما را
غزالى را که ما داريم در مد نظر صائب
صفير نى شمارد نعره شيرانه ما را



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید