شماره ٣٣٧: نه بوى گل، نه رنگ لاله از جا مى برد ما را
نه بوى گل، نه رنگ لاله از جا مى برد ما را
به گلشن لذت ترک تماشا مى برد ما را
دو عالم از تمنا شد بيابان مرگ ناکامى
همان خامى به دنبال تمنا مى برد ما را
مکن تکليف همراهى به ما اى سيل پا در گل
که دست از جان خود شستن به دريا مى برد ما را
اگر چه در دو عالم نيست ميدان جنون ما
همان بى طاقتى صحرا به صحرا مى برد ما را
کمند جذبه خورشيد اگر رحمت نفرمايد
که چون شبنم ازين پستى به بالا مى برد ما را؟
چنان آماده عشقيم از فيض سبکروحى
که حسن صورت ديوار از جا مى برد ما را
به طوفان گوهر از گرد يتيمى برنمى آيد
چه گرد از چهره دل موج صهبا مى برد ما را؟
که باور مى کند با اين توانايى ز ما صائب؟
که چشم ناتوان او به يغما مى برد ما را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده