شماره ٢٥٥: تا خرام قامت او برد از سر هوش ما
تا خرام قامت او برد از سر هوش ما
پشت بر ديوار چون محراب ماند آغوش ما
آمدى اى عشق و آتش در صلاح ما زدى
خوب کردي، پينه اى بود اين ردا بر دوش ما
جوهر ما را مى لعلى نمايان مى کند
مى شود از باده افزون آب و رنگ هوش ما
جام ما در پرده دارد نغمه هاى جانگداز
دست خود کوتاه داريد از لب خاموش ما
نعره ما مى کند مهر خموشى را سپند
خشت خم را در فلاخن مى گذارد جوش ما
پشتبانى چون سبو داريم در دير مغان
گو مزن دست نوازش آسمان بر دوش ما
نيستى صائب حريف داغ هاى سينه سوز
دست خود کوتاه دار از سينه پرجوش ما
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده