شماره ١٠٧: خلق خوش چون صلح مى سازد گوارا جنگ را
خلق خوش چون صلح مى سازد گوارا جنگ را
مى نمايد چرب نرمى موميايى سنگ را
بر فقيران مرگ آسان تر بود از اغنيا
راحت افزون است در کندن، قباى تنگ را
خورد از بس زخم هاى منکر از ناديدنى
مرهم زنگار کرد آيينه من زنگ را
گريه را در پرده دل آب و تاب ديگرست
حسن ديگر هست در مينا مى گلرنگ را
گفتگوى ناصحان بر دل گرانى مى کند
ور نه گيرد از هوا ديوانه من سنگ را
از نواهاى مخالف مى کشند آزار خلق
گوشمالى نيست حاجت ساز سير آهنگ را
ظاهرآرايان ز چشم شور ايمن نيستند
نيست از خورشيد پروايى گل بى رنگ را
سحر را تأثير نبود در عصاى موسوى
راستى در هم نوردد حيله و نيرنگ را
مفت شيطانند صائب کوته انديشان که سگ
صيد خود سازد به آسانى شکار لنگ را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده