شماره ٥٤١: آتش لعل از رخت در عرق شرم مرد
آتش لعل از رخت در عرق شرم مرد
سيب زنخدان تو دست ز خورشيد برد
نقش شب وروز ما با مه وخور بدنشست
يک ره ازين کعبتين خنده نزد نقش برد
گرچه سرم رفته است صرفه همان با من است
تيغ کشيد آفتاب قطره شبنم سترد
قدرشناسان وقت جان به صبوحى دهند
بر سر پيمانه اى صبح نفس را سپرد
از ستم روزگار صائب آسوده باش
هر کس نيشى که داشت در جگر ما فشرد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده