شماره ٤٩٤: آتش عشق تو چون زبانه برآرد

آتش عشق تو چون زبانه برآرد

از دل سنگ آه عاشقانه برآرد

تا به يکى بوسه خوش کند دل عاشق

زان دهن تنگ صد بهانه برآرد

گوشه نشينى براق عالم بالاست

بيضه پر و بال از آشيانه برآرد

هر که فرو برد سر به جيب تأمل

کشتى از اين بحر بيکرانه برآرد

روزى برق است خرمنى چو صبحش

حاجت مورى به يک دو دانه برآرد

غوطه به خون شفق دهند چو صبحش

هر که نفسهاى بيغمانه برآرد

ترک کجى کن که تيرراست چو گردد

گرد به يک حمله از نشانه برآرد

دانه اميد را چو خوشه پروين

از دل شب گريه شبانه برآرد

مطرب آتش نواى خامه صائب

از دوجهانت به يک ترانه برآرد

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.