شماره ٣٠٥: در دل کسى که راه هوا وهوس دهد
در دل کسى که راه هوا وهوس دهد
آيينه را به دست پريشان نفس دهد
تاوان عمر رفته ز گردون توان گرفت
گر آب رفته ريگ روان بازپس دهد
غافل ز حال گوشه نشينان کجا شود
آن کس که آب ودانه به مرغ قفس دهد
از غفلت است ريشه دواندن به مغز خاک
در گلشنى که غنچه صداى جرس دهد
اى غير، عرض داغ به روشندلان مده
کاين قلب اگر به کور دهى باز پس دهد
از جسم نيست ذوق سفر جان خسته را
چون مرغ پر شکسته که تن در قفس دهد
صائب کشيده دار سگ نفس را عنان
اين گرگ را براى چه عاقل مرس دهد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده